Blauw Wit te sterk voor Leeuwarder Zwaluwen

Vijf minuten na het eerste fluitsignaal van de scheidsrechter moest de wedstrijd toch even stilgelegd worden. Een combinatie van grondmist en rook van afgestoken vuurwerk zorgden er voor, dat het schimmenspel voor weinigen te volgen was. Ondertussen had de eerste kans zich reeds voor de gastheren aangediend. Op aangeven van Musliu vuurde de van een blessure teruggekeerde Miftari op het uitgestoken been van doelman Niels Kuperus. Deze twee zouden elkaar deze avond vaker tegenkomen. De gasten, die het lange halen gauw thuis matig tot uitvoering brachten, hielden de rangen goed gesloten. Oostra kon zich daardoor regelmatig met de aanval bemoeien. Het aanspelen van de spitsen gebeurde echter te traag, waardoor er niet direct een gaatje in het kordon voor Kuperus was te vinden. Dat was anders wanneer Greogoria en Sewgobind aan de bal kwam. Zij zochten regelmatig de vleugels en daardoor kwamen er mogelijkheden. Eerst waren de bezoekers aan de beurt toen Wouterlood van Doesburg op aangeven van Reitsma naast schoot. Dit speldenprikje kon de hechte blauwwitte verdediging niet verontrusten. De gastheren hielden de overhand en het bolwerk voor Kuperus begon steeds meer scheuren te vertonen. Na een kwartiertje mocht Miftari na een ééntweetje met Geogoria aanleggen. Het doel werd gemist. Direct daarna kwam diezelfde Greogoria een teenlengte te kort om een voorzet van Musliu tot doelpunt te promoveren. Na deze twee mogelijkheden viel de wedstrijd even stil. Ganzevoort c.s. probeerde het wel, maar de voortzetting was niet nauwkeurig genoeg om tot resultaat te komen. Het laatste deel van de eerste helft was opnieuw voor de gastheren. Miftari kopte een voorzet van Musliu hard. Via een tegenstander en de grabbelende Kuperus bleef de bal echter buiten de palen. Het zat de gedreven spelende middenvelder vlak voor de thee ook al niet mee toen hij in kanrijke positie twee keer naast knalde. Greogoria en v.d. Ree zagen het met lede ogen aan. Met een brilstand gingen de acteurs aan de thee, terwijl de toeschouwers in de drukke en gezellige kantine een versnapering mochten scoren.

Het offensiefje, dat de Zwaluwen uit de kleedkamer mee hadden genomen, werd al vrij snel in de kiem gesmoord. Een verre haal van Dijkstra werd door Rozendaal niet op waarde ingeschat en dat was het dan ook wel. Het middenrif van Blauw Wit bleef de stuwende kracht en had het nest van de Swealtjes als eindstation. Sewgobind schoot uit een corner van Miftari naast en de poging van Wagenaar werd gekraakt. Na een kwartiertje ebde het overwicht echter weg en dit was voor Jansen het sein om Bouma voor de moe gestreden Miftari in te brengen. Collega Bosma wisselde eveneens en met Feenstra en Bloembergen voor respectievelijk Dijkstra en Nijboer probeerde hij een puntje over de streep te trekken. Dit pakte anders uit dan hij verwachtte, omdat Wagenaar en Musliu een ander scenario hadden geschreven. Met nog een kwartier op de klok bracht hun combinatie de stand op 1-0. Daar kon zelfs de snel uit zijn doel komende Kuperus niets meer aan veranderen. Tien minuten later zorgde opnieuw een steekpass voor problemen bij de bezoekers. Nu was Greogoria de architect. Bouma kon zo doorlopen, stuurde de keeper het bos in en schoof het leer beheerst tegen de netten (2-0). Vlak voor tijd mocht v.d. Veen vanuit het niets in de lange hoek tegen scoren. (2-1). Ondanks de rode prent voor Bouma en de extra tijd slaagden zij er niet in om de gastheren in verlegenheid te brengen. Het zou te veel van het goede zijn geweest. Wanneer je punten wil pakken, dan moet je naast het inbrengen van kwaliteit ook willen investeren in een wedstrijd. Deze ingrediënten waren deze avond bij Blauw Wit ruimschoots aanwezig en daarom mochten ze zich de terechte winnaar noemen.      

Verslag: D.S. Drijver.