Wedstrijdverslag tegen de koploper Hoogezand

Allemachtig, wat was dit prachtig! Toen ik zaterdag mijn ogen uitwreef om de nieuwe dag te begroeten, zag ik warempel een glimp van de zon. Dat gaf me een goed gevoel. Immers MO 13-1 moet tegen de koploper uit Hoogezand voetballen, dus moest de entourage kloppen. Weg met die sombere winter, vooruit met de geit, dit wordt een goede wedstrijd! Bij Blauw Wit gonst het al van vrolijke -voornamelijk- kinderen. Ook onze ploeg is uitgeslapen- het is immers al bijna twaalf uur als we in de selectiekamer onze voorbespreking hebben! Daarna het veld op waar de tegenstanders -paarse shirtjes, ook best mooi- zich al warm spelen. Het begin van de wedstrijd kenmerkt zich door veel inzet aan beide kanten en over en weer komen er kansen. Onze scheids -prima gefloten- heeft het rustig..., al zal later anders blijken! Halverwege de eerste helft veert onze oudergeleding (ook dit jaar een trouwe ploeg enthousiastelingen) op. Een voorzet van Guusje komt bij Dana die Sadé in stelling brengt. Sadé scoort hoog in de korte hoek. Nota bene met haar chocolade been! Na de rust wordt de druk op beide ploegen groter naarmate de tijd vordert.. Nu wordt het tijd om de voorsprong over de (eind) streep te brengen! Het voetbal wordt grimmiger, de coach van Hoogezand laat zich verbaal gelden en gaat daarbij fors over de schreef. En dan gebeurt het (bijna) onvermijdelijke: de druk van HZ .. wordt groter, een overtreding in ons strafschopgebied en -terecht- een strafschop voor onze gasten…..Het zal toch niet…..Ademloos volgen we de aanloop van het Hoogezandstertje en…. Over het doel geschoten! De zucht van verlichting is tot in Hempens te horen. Maar… als de kruitdampen van deze enerverende wedstrijd zijn opgetrokken weten we: GEWONNEN!! Onze hardwerkende rechtsvoor Enora raakte vlak voor het einde flink geblesseerd, een schoen in haar middel heeft haar gevloerd en uiteindelijk ging ze voor controle, met ambulance, naar het Ziekenhuis. Het gaat nu goed met Enora maar dit was natuurlijk een hele schrik voor Enora, teamgenoten en ouders. Hartverwarmend om te zien hoe de teamgenoten haar ondersteunden, Fardau direct opstond als animatie voor de jongere zusjes van Enora, Sas (moeder van Sadé) het opvangen van Ambulance en (groot)ouders coördineerde en de coaches Arnold en Chris die de rust bewaarden. Ook dit is teamsport!! Inzet, karakter en eensgezindheid, dat zijn dit keer de sleutelwoorden! Op het scherpst van de snede gestreden! Deze veldslag was een sprookje: spannend, soms best eng, maar … eind goed ...al goed. Op naar de volgende tegenstander. We zijn nu gedeeld koploper en -gretig-maar,... deze ploeg wil meer! Op naar de Top!!

Opa Jan.