BLAUW WIT '34 JO12-5 - ST.ANNAPAROCHIE JO12-2

Beslissingswedstrijden waar het om gaat in het voetbal schijnen zelden hoogstaand te zijn. Wedstrijden van de nervositeit waarbij de bibbers veelal in de kuiten kruipen. Zaterdag was het duel tussen Blauw Wit en St. Annparochie. Misschien geen beslissingswedstrijd maar wel een wedstrijd waarvan je weet dit is een belangrijke. Berlikum blijft ook winnen dus voor het kampioenschap erg belangrijk. Echt zo’n match waar je als coach gelijk 10 jaar ouder wordt. In de eerste helft was het niet bijster hoogstaand, maar naarmate we naar de tweede helft kropen werd het spel steeds beter en het was een uiterst sportieve strijd tussen beide ploegen. In mijn droom spatte het vuurwerk op het sportpark Blauwwit al de blauwe hemel in. Maar in e realiteit liet dat wat langer op zich wachten. De “harde kern” die elke wedstrijd weer aanwezig is, was wat minder hoorbaar in de beginfase. Het leek wel alsof iedereen het gister veeeeeeel te laat had gemaakt. Blauw Wit was in de beginfase sterker wat ook resulteerde in de 1-0. Een goed schot van Xavi die van richting veranderd werd zorgde voor de voorsprong. Blauw Wit kreeg nog een aantal mooie kansen maar toch gingen we de rust in met 1-1. St Annaparochie kwam steeds beter in de wedstrijd omdat Blauw Wit er voor een lange tijd niet goed in zat. Aan weerszijden waren de intenties dik in orde, beide elftallen gooiden hun hele hebben en houden in de strijd, maar tot oogstrelend voetbal leidde dat voorlopig niet. Toch zaten er gedurende wedstrijd fantastische combinaties tussen. Bij Blauw Wit werd veld 2 in lichtelaaie gezet toen onze spits Thomas met een goede actie de 2-1 op het bord zette. Het leek nodig om de nervositeit uit de benen te schudden en de zaak wat beter in handen te nemen. De Blauwwitters gingen in de regiekamer achter de knoppen zitten en de match kreeg een ander aangezicht. Achterin gaf het trio niets meer weg, aan de zijkant speelden Renze vanaf het begin een goede wedstrijd. Hij vergat zichzelf alleen te belonen met een doelpunt. Naarmate de strijd vorderde werden de aanvalspatronen wel steeds dreigender en mooier en hing de beslissende 3-1 in de lucht. In 15 minuten voor tijd was het dan zover. Een goede aanval en voorzet die leidde tot een eigen doelpunt 3-1. De oorverdovende oerkreten die de Blauw Wit supporters de ruimte in slingerde moeten tot in de nabijheid van Zuiderburen te horen zijn geweest. Het was alsof zojuist het schip met goud was binnengevaren. Maar er stonden nog 15 voetbalminuten op de klok. Blauw Wit kreeg van St Anna steeds meer ruimte waardoor ook de 4-1 gemaakt kon worden. “Ik was in de eerste plaats machtig blij voor de jongens en meisje. Waarom? Omdat ze ook op slechte dagen erin blijven geloven en toch de kracht weten te vinden om het beste uit zichzelf te halen. We zijn 1 seizoen geleden aan deze missie begonnen en we kunnen met alles wat dit team is, trots zijn op deze spelersgroep. De wedstrijden zijn vaak spannend en prachtig, en lastig, maar ook vandaag hadden we toch meer controle dan onze gewaardeerde tegenstrever. Ik denk dan ook dat we verdiend hebben gewonnen en als alle emoties voorbij zijn, denk ik dat dit team een kampioenschap verdiend. Als team weten we toch steeds de tegenstander te ontregelen. We blijven strijden tot het einde. Nog 3 wedstrijden knokken en alles geven en dan ben ik ervan overtuigt dat wij als team met spelers, begeleiders en ouders en verzorgers ervoor zorgen dat dit team met de beker in de handen staan. Maar dat komt niet vanzelf. De volgende 3 wedstrijden gaan we knetterhard ons best doen en we bekijken het van wedstrijd tot wedstrijd en dan zien we wel waar het schip strandt”. Waarvan akte!!!