Helemaal ingetapet en strompelend begint de 62-jarige Klaus Roosenburg aan zijn afscheidswedstrijd. Na 55 jaar voetbal is het deze vrijdagavond in Leeuwarden toch echt zover: zijn aller-, allerlaatste duel. ,,Ik ga vanavond flink wat tikjes uitdelen, zodat ze me niet snel vergeten", grapt de verdediger.
Roosenburg maakt deel uit van de drie generaties Roosenburgjes. Vader André is oud-international, broers André, Febo en Wim voetbalden net als hijzelf voor Cambuur, terwijl ook zoon Martijn in Leeuwarden speelde. Wie van de familie de beste was? ,,Mijn vader heeft het meeste bereikt: Het Nederlands elftal, Torino, de Olympische Spelen. Als je echter kijkt wie technisch het sterkst was, dan denk ik aan Martijn. En aan Febo."
Voetbal is een religie in de familie Roosenburg, maar voor de oud-voetballer van onder andere LAC Frisia 1883 en Franeker komt er vanavond op het Wiardacomplex een einde aan een tijdperk. ,,Het is ontzettend eervol dat er een afscheidswedstrijd georganiseerd wordt. Het geeft aan dat je op een bepaalde manier toch lekker in de groep ligt. Dat is fijn om te weten en daar probeer ik zo veel mogelijk van te genieten."
De gebruikssporen van een leven lang voetballen zijn duidelijk merkbaar bij de oud-prof. ,,Mijn meniscus is weggehaald en mijn kruisbanden en kraakbeen zijn beschadigd. Het gevolg is dat mijn knieën helemaal zijn versleten. De keuze om te stoppen wordt dus noodgedwongen bepaald door mijn lichaam en ik ben realistisch genoeg om daar naar te luisteren."
Na ruim een halve eeuw voetbal is het dus einde verhaal voor Roosenburg. Om te voorkomen dat hij in een zwart gat belandt, heeft hij een boot aangeschaft. Een 'opknapper'. ,,Van rossen op het veld naar timmeren aan mijn boot", zegt hij lachend. ,,Er moet veel aan de boot gebeuren, dus daar ben ik de komende maanden lekker mee bezig. Als het af is wil ik mooie tochten maken, dus in feite heb ik al een nieuwe hobby."
Waar veel oud-voetballers in het trainersvak belanden, heeft Roosenburg die optie al enkele jaren gelden opgegeven. Het verschil in mentaliteit met de huidige generatie vond hij te groot. ,,Als de schoonmoeder van een speler jarig was, dan werd er afgezegd voor een training. Zo zit ik niet in elkaar, dus dan moet je eerlijk zijn en stoppen als trainer. Blijkbaar was ik te fanatiek en dat kan ik alleen mezelf verwijten."
Klik op onderstaande foto voor de fotogalerij.
Voor meer foto´s van Anne Waterlander zie:
http://xlent.photoshelter.com/#!/index/G00004p3HhTVhW.Q
