In deze sombere Corona tijd heb ik een gesprek met Anne Schurer, de belangrijke organisator van de voetballende jeugd met verzamelnaam JO10 én ook de mooie mix-toernooien welke in de donkere maanden voor sinterklaas en Kerst worden gespeeld.
Het laatste mix toernooi voor de winterstop:
Op de fiets naar de velden van Blauw Wit is de start van de zaterdag niet florissant.Donkere wolken, die langs het zwerk zoeven, en een ijskoude wind, maken me nog niet erg vrolijk.
Op het Blauw Wit complex verandert dat snel.Kinderstemmen,die- kwetterend als een groep spreeuwen vergezeld gaan van rennende voetstappen, maken me eensklaps wakker en bewust van wat er komen gaat. Het mix toernooi voor koters tot 10 jaar moet mijn dag redden en de voortekenen zijn gunstig: de volwassenen,die het complex ook bevolken lopen energiek naar een van hun bestemmingen: een veld met mini doelen.
Daar zijn leiders druk in de weer om hun team bijeen te schrapen en dat is me warempel een kunstje. Maar … om 11 uur 10 is iedereen klaar voor de strijd!
Een strijd, die gefaciliteerd wordt door Anne Schurer, de algemeen organisator van dit festijn.
Anne, jij gaat me vast vertellen, waarom ik jou ga interviewen?
Anne lacht.
Waarom, Anne, een mix toernooi ? Iedere voetballertje is toch gewend aan zijn eigen team?
De afgelopen hebben ze met eigen teams gespeeld.Spelen tegen elkaar, maar het leek ons een goed idee om de sportertjes ook in een andere samenstelling te laten voetballen.
Dat vinden ze leuk? Nou kijk maar om je heen.Iedereen is gretig en het plezier spat er af.
Hoe lang duurt het mix toernooi? We hebben het nu twee weken gedaan, vandaag is de slotdag.
Anne, zijn er nog andere terreinen, waarop je je verdienstelijk maakt voor Blauw-Wit?
Ach, ja , ik ben leeftijds-coördinator, lid van de jeugdcommissie, vrijwilligers coördinator, ik heb het hier wel naar mijn zin…Maar dat had je vast al wel begrepen.
Anne, wat is nu een moment ,tijdens dit toernooi, dat je met name is bijgebleven?
Anne heeft weinig tijd om na te denken:, maar antwoordt meteen: een vriendje van mijn zoontje vond het hier allemaal wat spannend allemaal. Hij komt na de wedstrijd naar me toe en glundert: ik heb twee keer gescoord, zegt hij met een stralend gezicht.Kijk, dat raakt me, daar doe je het nou voor,voor zulke momenten…Een negatief puntje was,dat de vorige week een ouder -wat deed hij eigenlijk op ons veld- behoorlijk te keer ging en ik hem toch op zijn gedrag moest aanspreken: meneer kan het even wat zachter, de kinderen hebben hier plezier, laten we dat samen delen.
Ja, Anne, er zijn geen ouders bij ,dat is de Corona regel. Hoe ervaren jullie dat als leiding?
Vooropgesteld, de ouders heb je nodig. Maar er zijn enkele ouders die het toch niet helemaal begrijpen wat het doel van de ochtend is. Maar ouders die er een potje van maken zijn er niet zo veel. Het is aan ons om ervoor te zorgen dat we allemaal, voetballertjes en vrijwilligers en ook de ouders om zulke evenementen als deze tot een feest te maken.
Vandaag ben ik wederom onder de indruk geraakt van de passie, de bevlogenheid, waarin mensen als Anne de verbondenheid weten te creëren, die nodig is om kinderen te stimuleren om samen goed voetbal te mogen beleven. Heel anders gestemd dan eerder deze ochtend, toe alles nog moest gaan gebeuren, verlaat ik het groene kunstgras om met een blij gemoed naar de warme koffie thuis te rijden.
Een mooi moment is voorbij.Op naar het volgende voetbalfeest!
(Opa) Jan.
