Column: Vuurwerk…

15 juni 2017 14:45

De vergelijking was snel gemaakt; voor het eerst in 17 jaar kon Blauw Wit ’34 JO19-1 kampioen worden, alleen Feyenoord moest er nóg langer op wachten.

Anderhalf uur voor de aftrap stond ik toevallig tussen het team naar een wedstrijdje op het hoofdveld te kijken. De spanning was van de gezichten af te lezen en al snel werden de meest vreemde weddenschappen afgesloten. Het leverde enkele hilarische momenten op.

“Als wij meer dan tien doelpunten maken, scheer ik mijn hoofd kaal! Wie doet er mee?” Na het uitblijven van enige reactie werd door de hoofdpersoon de weddenschap ingetrokken. Dit leverde uiteraard wél een reactie op: “Hoho, je hebt het nu beloofd!” Teleurgesteld mompelde hij dat hij zelf toch de doelpunten moet maken, “dan mis ik gewoon voor open doel!”.

Om 15.10 uur kwamen de spelers het veld op, begeleid door vele rookpotten. De gele rook viel zeker op bij een club als Blauw Wit. De eerste helft stond bol van de spanning omdat ook de tegenstander nog ergens voor speelde: De derde periode! De eerder genoemde spits hield in elk geval woord; weinig vuurwerk dus een 0-0 ruststand.

De tweede helft bracht wel het nodige vuurwerk op het veld en nadat de kruitdampen waren opgetrokken stond er een gelukzalige 2-0 op het scorebord. Het duurde lang voordat de uitgelaten spelers het veld verlieten. Een uur na de wedstrijd, terwijl een knallend feest gaande was in de Clipper, werd er uit de bestuurskamer geroepen dat vanuit Goutum klachten binnen waren gekomen over het vuurwerk.