Na een sollicitatiegesprek via de telefoon eerder deze week meldde ik mij, zenuwachtig, bij de leider van C1. Ik was aangenomen en kreeg een contract voor één dag. Een rugtas gevuld met een camera en (nieuwe!) lens, broodjes, flesje water, goed humeur en een zakje snoep rustte deze vroege zaterdagmorgen op mijn schouder, klaar voor een schoolreisje wat ik tijdens mijn jeugd, bij gebrek aan enig voetbaltalent, nooit heb mogen ervaren.
Onderweg luisterde ik aandachtig naar elk geluid in het busje. Alles was tot in de puntjes voorbereid en bekend; van schoenmaat, gewicht tot wie in de groeispurt zit. Ondertussen hoorde ik dat ene Sophie niet het nieuwe vriendinnetje is, de meester een nare man, toch is de cijferlijst prima in orde. Maar na een minuut of dertig viel het stil en was iedereen verzonken in de eigen voorbereiding. Ondertussen galmden tijdens Het Foute Uur van Q-Music de zoete klanken van The Two Live Crew en was ik opgelucht dat het hele team in een eigen wereld zat, met de dopjes van hun mobiel in de oren!
Een goede voorbereiding is ook een stukje ervaring. Na een lange busreis bleek eerder in het seizoen dat het team zwak aan de wedstrijd begon. Als antwoord werd dit keer, als test, een tussenstop gemaakt zodat de benen even gestrekt konden worden. Een mooi moment ook om een sportmaaltijd te nemen, goed voor het energielevel. De chauffeur, tevens cateraar, vroeg een ieder uit te kijken naar een mooi plekje om te stoppen. “En als iedereen straks even helpt snijden kunnen we de pasta snel op tafel hebben…” De grote ogen van de leider verraadde het gat in zijn voorbereiding.
Drie minuten later werd gestopt bij een picknicktafel langs de weg en twee minuten later werd warme pasta uit de cateringskist gehaald en onder een bulderende lach door de chauffeur op tafel gezet. Blauw Wit ’34 won de wedstrijd overigens met 0-1, uiteraard dankzij een doelpunt in de tweede helft…
© Edjestheater
