Column: Herhaling...

“Mama, als de bal over die lijn gaat, is het dan een achterbal voor de keeper?” De vraag is even aandoenlijk als logisch en ik kan een glimlach niet onderdrukken. Ik schat hem op een jaar of vier, vijf hooguit en ik probeer mijzelf te zien op die leeftijd. Ik snapte niets van het spelletje en dat was ook helemaal niet belangrijk. Twee doeltjes, een bal en een kluitje spelers. In de buurt van het kluitje stond een vader die, naast scheidsrechteren ook verzorger en veterstrikker speelde.

Op het andere deel van het veld stond ik. Op jonge leeftijd had ik al oog voor de vrije ruimte. En was ik niet bezig om boterbloempjes te plukken voor mijn moeder, dan keek ik naar de vliegtuigen omdat de aanvliegroute naar Schiphol vandaag via veld 4 was. Het spel ging vaak volledig langs mij heen, tot grote ergernis van mijn vader. Pas op latere leeftijd kwam de echte interesse in het spelletje. Dit tot grote vreugde van mijn vader…

‘In mijn tijd’ had Nederland slechts twee zenders en alleen wanneer er een héél belangrijke wedstrijd was kreeg de NOS toestemming om de wedstrijd live uit te zenden. Tegenwoordig is een oefenwedstrijd in de voorbereiding van de pupillencompetitie in China al voldoende reden om de wedstrijd live op tv uit te zenden en krijgen kinderen spelenderwijs de regels van het voetbalspel mee. En moeders ook. Want op het moment dat ik uit mijn jeugd ontwaak hoor ik haar eerlijke spijtbetuiging: “Sorry, mama is gewend om de herhaling te zien…”

© Edjestheater