Column: Magische waterzak...

1 juni 2015 8:45

Het was een leuk en opvallend moment tijdens de wedstrijd. Een uitgestoken been werd dankbaar als springplank gebruikt voor een sierlijke val. Draaiend op de grond leek hij ongeduldig te wachten op de cijfers van de jury.

Leuk? Zeker. Tijdens de sierlijke val klonk een ijzige kreet, na het neerkomen volgde het doorrollen waarbij na de eerste rol tot twee keer toe oogcontact werd gezocht met de jury om er zeker van te zijn dat deze val op z’n minst medaillewinst oplevert. Vervolgens werd afwisselend het linker- dan het rechterscheenbeen vastgehouden tijdens het heen en weer draaien. Het zag er schitterend uit, een hoge moeilijkheidsgraad, dit zou wel eens goud kunnen worden!

Opgelucht keek hij om zicht heen, zoekend naar zijn trouwste fans die zeker net zo trots zouden moeten zijn. Jarenlange trainingsarbeid en afzien, ouders die hun hele leven in dienst van de sportcarrière van hun kind stellen, ook zij zagen dat het harde werken eindelijk met een Olympische medaille beloond moet gaan worden. Al snel kwam de trainer het veld op rennen met de waterzak en na twee keer sponsen galmde de stem van Hans van Zetten door de speakers over Wiarda: “Hij staat!

Opvallend..? Zeker. Het betrof een wedstrijd van de D1-pupillen.