Naam Mo11-1 VS MO11-1 Dokkum Strijdbare ploeg wint door veerkracht!

De wind giert door het vlakke Noord Friese landschap. Wolken jagen langs het zwerk. Ons team loopt luid kwetterend naar het complex van Dokkum. Uitnodigend ziet dit sportpark er nu niet echt uit. Een sobere setting... Kleedkamers, kantine, douches, alles grijs en grauw. Maar…. niet getreurd, het gaat om voetbal vandaag! (later vertelt de kantinejuffrouw, dat het hele gebeuren deze zomer zal worden gesloopt. En… een splinternieuwe voetbaltempel zal oogverblindend stralen in Dokkum Noord!) De wedstrijd is voor ons wat beladen, want de vorige wedstrijd tegen de Dokkumer meisjes ging nipt en onverdiend verloren…. Onze chauffeurs, coach en stukjesschrijver stellen zich strategisch op rond het veld om de meisjes vanuit alle hoeken aan te moedigen! We beginnen voortvarend, Een snelle aanval op rechts, Sadé zet voor en Dana loopt de bal binnen. 0-1 Daarna weer Dana, met links nog wel en uit een voorzet van onze verdedigster Jinte! Dit gaat goed! Uit het niets komt Dokkum los en de bals scheert langs de paal. Pas op Dames! De druk wordt te groot en Dokkum scoort. Prachtig schot in de bovenhoek. De 2-2 is echter snel gemaakt. Door ziekte en quarantaine heeft de ploeg van Dokkum slechts 1 wissel en een meisje van MO15 (!) wordt ingevlogen om onze tegenstander te versterken. En dat blijkt… in een oogwenk is het 3-2. De invalster scoort al weer en de wedstrijd dreigt te kantelen…Rust. Na de rust- tegen de wind in, gaat ons team in de herkansing. We weten uit ervaring: MO11-1 wint meestal in de tweede helft . Maar nu, met de storm m tegen, een inmiddels uitgevallen keeper Romy en een verzwikte enkel in de defensie zijn wij ook door onze wisselspelers heen.. Duistere wolken pakken zich samen… Het zal toch niet? Onze medereizigers zwepen de dappere deernes op. Vanaf alle kanten klinken aanmoedigingen van onze (groot) - ouders, maar ook de toeschouwers van Dokkum laten zich niet onbetuigd. Een opgewonden, zelfs wat hectische sfeer doet ons allen gloeien… Dokkum wordt, gesteund door de storm in de rug. Het Blauw Wit bolwerk kreunt en kraakt, maar onze inval-doelvrouwe houdt alle schoten tegen die op haar worden afgevuurd. Lisette, je bent onverslaanbaar!! Een topper! Dan blijkt maar weer, dat ons team veerkracht vertoont! Na de korte time-out nog even de nieuwe strategie met Coach Chris doornemen en we gaan ervoor!! Een prachtige schot van Sadé zorgt voor de gelijkmaker! 3-3. En niet kort daarna wederom Sadé met de voorsprong! De tijd verloopt tergend langzaam. Maar in de laatste minuut scoort Isabelle en maakt aan alle onzekerheid een eind. Wat een opluchting. Ontroerend voor ons, toeschouwers is, dat na het eindsignaal ons hele ploegje juichend naar de geblesseerde Romy rent om haar een hart onder de riem te steken. Dat noem ik nu verbondenheid… We zijn blij voor en bewonderend naar deze pre pubers met karakter. Een indrukwekkende ochtend is te einde.. Die smaakt naar meer! Prima, dat kan: volgende week uit in Franeker! Opa Jan