Roeien met de riemen die je hebt…..MO11-1 vs Roptaboys

Corona laat zich nog eens van zijn giftige kant zien deze week. Het aantal besmettingen is torenhoog en nu ontspringen onze meiden de dans niet meer. Het team MO -11 wordt in elke linie getroffen en Chris mag het gaan oplossen….. Gelukkig vindt hij in Rosalinde een fijne, gemotiveerde invaller, maar zij kan niet voorkomen ,dat we zonder wissels de strijd tegen de meisjes van Ropta Boys moeten beginnen…. Toch rijden we opgewekt in noordelijke richting, laten Dokkum links liggen op weg naar Oosternijkerk. Wat gaat er - behalve dan Moddergat- nog boven Oosternijkerk, peins ik, mij topografische kennis raadplegend….Het lijkt me allemaal niet inspirerend. Na het optrekken van de mist zie ik dat ik fout zit. Een alleszins aantrekkelijk sportcomplex, met een mooi hoofdveld (echt gras) en een halfveld voor ons van kunstgras. Gezellige kantine, niks mis mee! Maar wat ligt daar in de gang? Een ellenlange ballenvanger anno 1951! Dat doet me denken aan mijn eigen voetbaltijd, waarin we -als de bal in de sloot kwam- deze weer aan de wal tilden om dan weer opgewekt door te voetballen. Dit is echt uit de tijd dat we voor de wedstrijd de koeien drollen nog moesten verwijderen en ons na afloop konden wassen met water uit de sloot... Onze jongedames vinden het super en poseren vol trots met het unieke attribuut (Zie foto)! We gaan los! Het spel golft heen en weer. Konden we tegen Joure onze fysieke kracht tonen en klaagden de Jouster meisjes over onze fysieke kracht, nu moeten we erkennen, dat Ropta Boys er ook met de beuk in gooit als het moet. Alles in het sportieve, maar we hadden er flink moeite mee. Chris Merkt op dat het team nu niet in balans is. posities noodgedwongen veranderd, maar ook het systeem moet op de kop! Dat is even wennen voor de meiden! Prima spel aan beide kanten…Volkomen uit het niets scoort Ropta echter de eerste goal en onze ploeg moet in (zoals wel vaker) in de achtervolging! Maar dat zijn we gewend! Dus onze trouwe toeschouwers/supporters zien tot hun grote tevredenheid, dat Blauw Wit goede kansen krijgt! Vanaf links slalomt Maegan door de defensie van de thuisploeg , schiet keurig in en het staat weer gelijk. Beide keepsters krijgen daarna de kans om te excelleren, ballen tegen onze lat en een goede reflex van de Ropta keepster houden de spanning er in. Maar daar is dan weer plotsklaps weer een mooi goal van de Thuisspeelsters. Weer in de achtervolging… Door het ontbreken van wissels kost het ons (te) veel kracht om dat spel te spelen dat we vaak juist zo goed beheersen: Een extra stap in de slotperiode die ons verder brengt. Een strafschop, die Sadé helaas niet weet te verzilveren, vormt het slot akkoord. Ropta Boys- Blauw Wit 2-1. Onze vechtjasjes weten nu wat lijden is…. Maar… wat we ook weten, is, dat volgende week tegen Dokkum-een van de topploegen uit onze competitie- de messen weer geslepen worden en dat de meisjes weer alles geven! Nieuwe ronde , nieuwe kansen!! Hopelijk weer met volledig team, want ze kunnen niet zonder elkaar blijkt vandaag 😊 Op naar de finale! Interviewtje Deze keer de weergave van de kort gesprek met een van onze trouwe ouders/supporters, de vader van onze Romy de Beer van Blauw-Wit, onze rots in de branding! Hoe vond u de wedstrijd? Best goed hoor, de meisjes hebben alles gegeven wat ze hadden, dus ik ben best tevreden. Uw dochter, ze moet heel wat incasseren, hoe gaat het met haar? Prima, ze is de laatste tijd wel vaak geblesseerd, maar wil niet dat wij er iets van merken, Ze is een sterke meid, een vechter. Wat is uw idee over de kwaliteit van het team? Een goede mentaliteit is heel wat waard en een goede sfeer ook. Het is heel mooi om ze te zien spelen elke keer. Ik geniet van het spel! Opa Jan.